Het ABB beoordeelt advocatenseries op bingewaardigheid, juridische inhoud en suspense. In deze editie: Black Earth Rising, over de Rwandese genocide, oorlogstribunalen en een jonge juriste die op zoek gaat naar haar eigen geschiedenis.
Tekst: Luce Smithuijsen
Bron: BBC/Netflix.
De genocide in Rwanda in 1994 was het sluitstuk van een jarenlange burgeroorlog. Bijna een miljoen Tutsi’s vonden binnen een tijdsbestek van 100 dagen de dood door toedoen van Hutu-extremisten. De serie Black Earth Rising verweeft dit waargebeurde drama met een fictief verhaal over de Londense juriste Kate Ashby (Michaela Coel) die als klein meisje uit het oorlogsgeweld werd weggehaald en geadopteerd door mensenrechtenadvocaat Eve Ashby (Harriet Walter).
We leren Kate kennen als een jonge vrouw die werkt als juridisch medewerker bij het kantoor van haar moeder Eve. Kate is getraumatiseerd – zij is zowel mentaal als fysiek ernstig beschadigd door haar verleden – maar naar omstandigheden gaat het goed met haar. Eve legt zich er samen met collega Michael Ennis (John Goodman) op toe degenen die verantwoordelijk zijn voor de genocide voor het Internationaal Strafhof te brengen. Natuurlijk steunt Kate haar moeder in dat belangrijke werk. Dat verandert als Eve besluit ook een onderzoek te openen tegen een Tutsi-generaal, die juist heeft geholpen een einde te maken aan de volkenmoord in Rwanda. Hij wordt verdacht van oorlogsmisdaden in Congo. Het onderzoek drijft een wig tussen Kate en haar moeder.
De spanningen komen verder op scherp te staan door een tweede zaak, waarin de Franse autoriteiten een Rwandese minister beschuldigen van oorlogsmisdaden. Kate onderzoekt deze kwestie samen met Michael. Al snel blijkt dat allerlei partijen elkaar de hand boven het hoofd houden. De twee zaken beginnen door elkaar te lopen.
Black Earth Rising is zonder meer een interessante serie die complexe vraagstukken blootlegt. Het verhaal gaat over het trauma van een individu én dat van een hele natie. Het gaat over de Westerse inmenging in niet-Westerse systemen en de fundamentele vraag of het in Den Haag berechten van een Afrikaans oorlogsmisdader het toppunt van globalisering en emancipatie is, of juist neo-kolonialisme in zijn puurste vorm. Kate zit gevangen tussen twee werelden. Zij worstelt met de nuances van deze discussie en van haar eigen gevoel.
De BBC-miniserieserie, die in 2018 uitkwam en inmiddels ook op Netflix is te zien, telt acht afleveringen van een uur. De serie begint heel sterk. De latere afleveringen wisselen nogal in snelheid, waardoor de aandacht niet meer altijd even goed wordt vastgehouden. Een van de redenen daarvoor is de ingewikkelde verhaallijn, waardoor de kijker af en toe in verwarring achterblijft. Mogelijk is geprobeerd om zo de ervaring van Kate, die steeds verder verstrikt raakt in de geheimen uit haar verleden, invoelbaar te maken. Maar met vijf afleveringen had de serie waarschijnlijk ook volstaan.
Black Earth Rising is spannend: moordaanslagen, achtervolgingen, corruptie en afpersing passeren de revue. Het acteerwerk is van hoge kwaliteit – met name Coel speelt haar rol fenomenaal. Zij maakte ook indruk in de door haar geschreven series Chewing Gum en in het bijzonder I May Destroy You. Juridisch-inhoudelijk valt aan Black Earth Rising ook wat te beleven: een verdachte ontsnapt op spectaculaire wijze, een doodverklaarde cruciale getuige blijkt ineens toch te leven en tapes met belastende verklaringen verdwijnen in het niets. Maar bovenal geeft deze serie stof tot nadenken. Al met al zeker een aanrader.
Bron: BBC/Netflix.
Bingewaardigheid: De serie wil niet altijd even goed vlotten, maar kijkt wel lekker weg.
Juridische inhoud: Een interessant inkijkje in de wereld van oorlogstribunalen.
Suspense: Bij vlagen ontzettend spannend.