Vanwege een late afzegging van een ander kantoor moest de redactie op korte termijn op zoek naar een alternatieve borrel. Rutgers & Posch bleek, op de valreep, zo goed en flexibel ons bij hun wekelijkse vrijdagmiddagborrel uit te nodigen. Geen extra poespas of anders dan anders, nee, Rutgers & Posch gaf de pottenkijkers van het ABB een niets verhullend inkijkje. Extra leuk dus!
Door Tomasz Kodrzycki en Marloes van den Eeckhout
Vrijdags om 17.30 uur stipt vangt de borrel aan bij Rutgers & Posch. Dit boutique kantoor is gevestigd aan één van de mooiste plekken in onze binnenstad, de Herengracht op de hoek met de Nieuwe Spiegelstraat. Na binnenkomst in het indrukwekkende marmeren trapportaal, worden we door een secretaresse vriendelijk ontvangen op de eerste verdieping, waar het kantoor is, en naar de borrelruimte geleid. Links staat een tafeltennistafel waar twee medewerkers druk zijn met een potje: rechts een batje, links een biertje. De borrelruimte staat goed vol en we worden vriendelijk onthaald. Grote wijnkoelers gevuld met ijs houden de biertjes en wijn koud. De kok komt binnengelopen met een volle schaal net afgebakken bitterballen. En voor de rokers is er een prachtig balkon.
Ongedwongen sfeer
De borrel is minder goed bezocht dan andere keren: velen zijn wintersporten en ook de Finance afdeling moet na een half uur al gedag zeggen. Maar het is hen vergeven: de partner van de afdeling staat thuis een 8-gangendiner klaar te maken voor zijn team, dus ze kunnen moeilijk te laat komen. Toch staan er een stuk of 15 mensen, waaronder advocaten en secretaresses, in de zeer smaakvol ingerichte hoekkamer met uitzicht op de Herengracht. Impressive. Er hangt een ongedwongen, relaxte sfeer. De managing partner van kantoor laat ons weten dat dat ook precies de bedoeling is geweest bij aanvang van het kantoor: vrijheid en flexibiliteit zorgen ervoor dat je medewerkers ook privé gelukkiger zijn en daardoor uiteindelijk weer beter presteren op werk. Tot voor kort had het kantoor bijvoorbeeld niet eens een aantal vakantiedagen ingesteld; naar eigen inzicht en behoefte mochten medewerkers vakantie opnemen, uiteraard in goed vertrouwen dat er geen misbruik van werd gemaakt. Maar de accountant was het met deze werkwijze niet eens, dus onlangs is er toch maar een aantal vastgesteld (30!).
We worden vriendelijk opgenomen in de groep en de drankjes worden met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk bijgevuld (en – quelle surprise – wat een lekkere witte wijn!). Langzaamaan druppelt de een na de ander naar de uitgang, richting het weekend. De redactionele delegatie drinkt nog een afzakkertje met twee medewerkers, totdat ook zij door het thuisfront worden opgeroepen. Het was een erg gezellige avond onder het genot van goede wijn, koud bier en lekkere happen! Volgende week schuiven we misschien gewoon weer aan. Mag dat, Rutgers en Posch?
