In deze rubriek worden advocaten die 40 jaar in het vak zitten in het zonnetje gezet. Deze keer:
Waarom heeft u destijds voor de advocatuur gekozen?
Destijds waren wij veel naïever dan nu. Wij kozen helemaal niet zo bewust. De stage in de advocatuur was in zekere zin het logisch vervolg op je studie. Na de stage kon je altijd nog besluiten om door te gaan in een juridisch beroep of om de commercieel kant op te gaan.
Welke zaak is u het meest bijgebleven?
Dat zijn de zaken voor ondernemers, met wie je lief en leed deelt. En later vooral de grote internationale insolventies, die ik als bewindvoerder of curator mocht behandelen. Zoals de IJslandse Bank Landsbanki, waar ook de internet spaarbank voor particulieren ‘Icesave’ onder viel. Met 185.000 particuliere spaarders, die in een paar maanden € 1,7 miljard bij Icesave hadden gespaard en daar van de ene op de andere dag niet meer over konden beschikken. En dachten dat de bank met de Noorderzon was vertrokken.
Wat is de belangrijkste verandering geweest in de tijd dat u advocaat bent?
Dat zijn drie ontwikkelingen, die onderling sterk verweven zijn: de specialisatie, de schaalvergroting ende internationalisering. Ik begon in 1976 als dertiende advocaat bij een goed Amsterdams kantoor, SchutGrosheide (wat toen nog niet zo heette).Ik heb toen vrijwel alles gedaan: arbeidsrecht, ondernemingsrecht, bankrecht, ICT, faillissementsrecht, reclame en zelfs strafrecht. Na de fusie met DLA Piper in 2004 eindig ik als specialist insolventierecht bij één van de grootse juridische dienstverleners ter wereld. Achteraf zal ik bedenken wat de leukste tijd was. Waarschijnlijk was het allermooiste dat ik al deze ontwikkelingen heb mogen meemaken en doormaken.
Vindt u dat de overheid voldoende rekening houdt met het vak van de advocaat; als we kijken naar ontwikkelingen zoals het afluisteren van advocaten, de ontwikkelingen in de gefinancierde rechtsbijstand?
Ik ben zeer bezorgd over de afbraak van de gefinancierde rechtshulp. Als lid van het Hof van Discipline zie ik hoe fnuikend dat is. De rechtstaat behoort toegankelijk te zijn voor iedereen. En niet worden gekoppeld aan veiligheid.
Wat vindt u het leukst aan uw vak? Indien u het allemaal overnieuw zou mogen doen, zou u dan een ander beroep hebben gekozen?
Het mooiste van de advocatuur is dat je het op heel veel verschillende manieren goed kunt doen. Iedere advocaat moet zelf ontdekken wat hem het beste past. De afgelopen jaren vind ik de rol als curator nog mooier. De curator is eigen baas, wordt na zijn benoeming gedreven door de hectiek, maar bepaalt tot op grote hoogte zelf wat hij wanneer zal doen. De curator vervult in het verlengde van de rechtbank een juridisch bestuurlijke rol. Hij is de spin in het web van tegenstrijdige belangen. Ik zou graag morgen opnieuw beginnen!
Er is veel te doen over de pensioenleeftijd; wat vindt u de ideale pensioenleeftijd voor een advocaat?
De 65 jaar, die vaak wordt gehanteerd, is voor de één te vroeg, en voor de ander te laat. Je moet dus maatwerk toepassen. En daarbij rekening houden met de positie, capaciteiten en belangstellingen van 60 plussers, die echt anders zijn dan die van 40 of 50 jarigen.
Heeft u nog tips voor (jonge) advocaten?
Volg je hart. Doe wat je leuk vindt, en doe dat goed. Ontdek wat voor jou de beste manier is om dit prachtige vak uit te oefenen. Dan gaat de rest vanzelf!