Midden in de hal van de rechtbank greep Sylvia naar haar hart en kromp ze ineen. Met haar andere hand pakte ze de elleboog van haar advocaat-stagiaire Myrthe vast. Myrthe keek bezorgd opzij naar haar patroon. “Gaat het Sylvia?” “Nee, dit is niet goed.” Sylvia zeeg ineen op de vloer van de rechtbank. Er snelde een bode toe. “Wat is er aan de hand dames, moet ik een ambulance bellen?” “Ja, doet u dat alstublieft. Dit gaat niet goed”, antwoordde Myrthe terwijl ze bezorgd naar Sylvia keek.

Een kerstverhaal van Diederik Palstra

Myrthe hurkte naast Sylvia en hield haar hand vast. Ze bleef tegen haar praten totdat de ambulance er was. Het was al donker buiten. Het licht van de lampjes van de kerstboom in de hal van de rechtbank weerkaatste tegen de ramen. Het was de laatste zaak van de dag in de rechtbank voor kerstavond. Ze waren hier voor een kort geding waarin veel op het spel stond.

In de ambulance hield Myrthe nog steeds Sylvia’s hand vast terwijl ze Sylvia aankeek. Het gezicht van Sylvia was vertrokken van de pijn.

“Ik heb zo’n spijt Myrthe.”

“Niet praten Sylvia.”

“Waar hebben mensen het meeste spijt van in hun leven?”

“Je moet je krachten sparen.”

De ambulancebroeder knikte instemmend. “U moet het rustig aan doen mevrouw, wie weet zit u dan vanavond gewoon weer aan de kerstmaaltijd.”

Sylvia zette echter door. “Dat ze te veel gewerkt hebben.”

Myrthe wilde er niet van weten. “Maar het is belangrijk werk dat je doet. En je bent de beste in je werk.”

Haar glimlach deed Sylvia duidelijk pijn. “Dat kan zo zijn. Maar het staat in de top 5 van zaken waar mensen het meeste spijt van hebben aan het einde van hun leven. Er is een verpleegkundige die dat heeft bijgehouden.”

“Maar je hebt heel veel betekend voor veel mensen. Vorige week won je voor je cliënt nog een schadevergoeding van anderhalf miljoen. En al die prijzen die je hebt gewonnen. En dit is niet het einde van je leven.”

“Als ik hieruit kom ga ik alles anders doen.”

“Toch niet alles?”

“Ja, alles. Ik had eigenlijk veel liever iets voor kinderen gedaan die niet de kansen hebben die ik heb gehad.”

“Zodat zij het werk kunnen doen wat jij nu doet?“

“Nou, niet precies de kansen die ik heb gehad. Maar betere kansen in het algemeen.”

“Jij bent mijn voorbeeld Sylvia.” Myrthe streek zachtjes over de hand van Sylvia.

Sylvia trok haar hand resoluut terug. “Jij hebt genoeg kansen gehad.”

De ambulance was inmiddels aangekomen bij de spoedeisende hulp van het OLVG. Sylvia werd op een brancard naar binnen gereden, langs de receptie waarboven een kerstkrans hing.

Myrthe stond haar wat verloren na te kijken.

Er kwam een arts naar haar toe. “U kunt nu niks meer voor haar betekenen, mevrouw. Is haar familie al op de hoogte?”

“Ze heeft geen directe familie, voor zover ik weet. Ze is ongetrouwd en heeft geen kinderen.”

“Maar er is toch wel iemand die haar wat spullen voor haar verblijf kan brengen? Dit was een hartinfarct. Ze zal hier nog wel even een paar dagen moeten blijven, denk ik.”

“Haar buren hebben een sleutel van haar huis volgens mij. Ik haal anders wel even haar pyjama en tandenborstel op.”

***

Myrthe was de volgende ochtend alweer vroeg in het ziekenhuis.

“Ah, daar ben je.” Sylvia zwiepte haar benen over de rand van het bed en deed haar laarzen aan.

“Kom, we moeten opschieten. Ik zit boordevol nieuwe ideeën over hoe we dit aan kunnen pakken. Ik neem aan dat je de rechter hebt geïnformeerd en dat de zitting is verplaatst?”

“Ja, naar de dag na kerst. Wat voor ideeën zijn dat dan? Over hoe je je leven gaat veranderen?”

“Wat? Nee, natuurlijk niet. Over hoe we deze zaak anders kunnen aanpakken. Ik had een openbaring vanochtend. Het is me ineens duidelijk hoe we deze zaak kunnen winnen.”

“Maar moet je geen rust houden? De dokter zei dat het een infarct was.”

“Welnee, die artsen zeggen maar wat. Ik voel me als herboren. Wat een goede nachtrust al niet voor je kan doen.”

“Maar je zei gisteren dat je meer wilde betekenen voor kansarme kinderen?”

“Dat kan altijd nog. Eerst dit. Ik hoop dat je geen plannen hebt voor Tweede Kerstdag?”

“Nou, die wilde ik eigenlijk met mijn vriend doorbrengen.”

“Weet je wat nog hoger stond in die top 5? Dat je niet het leven hebt geleid dat je zelf wilde, maar wat anderen voor je in gedachten hebben. Dat gaat mij niet overkomen. Kom op, we gaan aan het werk.”

Sylvia beende voor haar de kamer uit. Myrthe keek haar ontredderd na.

***

Foto Sylvia en Myrthe: PicLumen AI gegegeneerd
Foto kerstdecoratie: Laura Jasmes/Pexels