Judith Noordzij was drie jaar advocaat op de Zuidas toen ze bezweek onder de werkdruk en de spanning. Na een burn-out begon ze een nieuw leven als coach van millennials die problemen hebben met de steeds toenemende prestatiedruk en prikkels van social media. ‘Ik was advocaat. Nu ben ik mezelf’.
Tekst: Nick van den Hoek & Yvette Kouwenberg
Hoe ben je de advocatuur ingerold, wat deed je en wat vond je ervan?
‘Ik heb in Groningen rechten gestudeerd en ik zat bij Vindicat en daar was het eigenlijk niet de vraag óf je de advocatuur in ging, maar bij welk kantoor op de Zuidas je stage ging lopen. Daar ben ik helemaal in mee gegaan. Mijn studie ging goed, ik haalde goede cijfers en je jut elkaar allemaal wel een beetje op om 8’en te halen zodat je bij een gerenommeerd kantoor aangenomen wordt. Daar deed ik dus ook aan mee. Ik ging vervolgens stage lopen bij De Brauw. Mijn omgeving reageerde heel positief op het feit dat ik bij een groot kantoor stage liep. Het was een soort roze wolk waar ik op zat. Vervolgens werd ik benaderd door Stibbe om daar mijn scriptie te schrijven. Opnieuw zat ik op die roze wolk. Ik was enorm gevleid dat al die kantoren mij wilden hebben. Na mijn studie ben ik bij Stibbe gebleven om met de beroepsopleiding te starten.
Nu terugkijkend weet ik dat het werk me vanaf het begin niet bijzonder aansprak. Dat kwam mede door de werkdruk. Ik dacht dat als ik er langer zou zitten, het allemaal wat makkelijker zou worden en dat ik het dan ook leuker zou gaan vinden.’
Je hebt het over werkdruk. Hoe ervoer je die?
‘Tijdens een student stage word je nog een beetje in de watten gelegd en valt de werkdruk reuze mee. Toen ik echt als advocaat aan de slag ging verwachtte ik dat je wat meer tijd kreeg om het vak te leren. Misschien is het mijn perfectionisme en wilde ik meteen alles goed doen, wat natuurlijk niet mogelijk is als je net begint. Dat maakte dat ik soms moeite had met de uren in een werkdag.
Ik werkte eerst op de sectie arbeidsrecht. Daar was het constant druk, maar heel geleidelijk. Na mijn overstap naar M&A werd dat anders. Het was hollen of stilstaan. Er waren hele rustige periodes, afgewisseld met periodes waarbij je keihard moest werken – soms zelfs ‘s nachts. Dat paste niet bij mij. Na een hele drukke periode van drie maanden was de koek op en ben ik uitgevallen.’
Je hebt uiteindelijk besloten iets heel anders te gaan doen. Hoe ging dat?
‘Dat ging niet van de ene op de andere dag. Twaalf maanden heb ik niet gewerkt. De eerste drie maanden lag ik alleen maar op de bank en kon ik niets. Op een gegeven moment begon mijn energie weer wat beter te worden en ging ik heel bewust nadenken over hoe het zo ver had kunnen komen. Toen kwam ik tot het besef dat het werk me meer energie kostte dan opleverde. Absoluut niets ten nadele van het kantoor of de advocatuur, maar ik moest gewoon erkennen dat het niet mijn ding was. Het werk was natuurlijk ook niet het probleem, het was een symptoom van een dieperliggende oorzaak. Ik heb vier maanden bij een psycholoog gelopen, die heeft me helpen inzien dat ik mijn keuzes tot dan toe vooral had gemaakt op basis van de mening van anderen.’
Zo te horen heb je best wel veel signalen in jouw omgeving steeds ter harte genomen en je daardoor laten leiden, meer dan je lief was.
‘Ja, dat is ook dé conclusie die ik kon trekken uit mijn burn-out, wat tegelijkertijd heel pijnlijk was. Ik heb geen keuzes gemaakt op basis van mijn eigen gevoel, maar op basis van wat mijn omgeving vindt, of wat ik denk dat ze vinden. Die burn-out is dan ook niet gekomen door het werken in de advocatuur, maar omdat ik vond dat ik in een bepaald plaatje moest passen terwijl dat plaatje helemaal niet bij mij bleek te passen.’
‘Na een hele drukke periode van drie maanden was de koek op’
Was het moeilijk om tot die conclusie te komen?
Ja, zeker, je vraagt je dan af, wie ben ik dan eigenlijk al die tijd geweest? Je hele wereld stort in. Dat maakte het herstelproces ook best moeilijk voor me. Ik kon namelijk niet goed bij familie en vrienden terecht met mijn probleem, want zij waren zogezegd juist onderdeel van het probleem. Mijn omgeving vond dat ik terug moest om te re-integreren en de beroepsopleiding af te maken. Op papier was dat natuurlijk de meest verstandige keuze, maar ik wist zeker dat ik niet terug wilde. Ik wilde iets anders. De vraag was alleen wat.
Ik ben toen zelf aan de slag gegaan met hoe ik mijn leven wilde inrichten, zoals ik dat wil en niet hoe anderen dat willen. Ik stelde me bij alles heel bewust de vraag of het me energie zou kosten of zou opleveren. In het eerste geval deed ik het niet, in het tweede geval wel. Het was een behoorlijk eenzaam proces, omdat ik voor het eerst mijn eigen koers ging varen.
Sporten heeft me daar heel erg bij geholpen. Mentaal voelde ik me niet goed en had ik een lange weg te gaan. Fysiek kon ik eenvoudig aan de slag. Ik begon met krachttraining, waar ik heel veel energie van kreeg en even niet met mijn hoofd bezig hoefde te zijn. Ik voelde me steeds fitter en ik kreeg weer een beetje grip op mijn lichaam en daardoor ook mijn gedachten. Het sporten gaf me letterlijk de kracht om mentaal voor mezelf te kiezen.
Op een gegeven moment merkte ik dan ook dat ik weer wilde gaan werken. Ik wist nog niet precies wat maar ik wilde in ieder geval een baan waar ik met plezier naartoe kon fietsen, in casual kleding, maximaal van 9 tot 5 en met jonge collega’s. Via via ben ik toen bij een leuk bedrijf aan de slag gegaan in HR. Uiteindelijk heb ik er twee jaar gewerkt. Het was een ontzettend leuke tijd. Het bedrijf was enorm in ontwikkeling en is van 1 medewerker naar 50 medewerkers gegroeid, met allemaal jonge mensen. Het viel me op dat ook zij worstelden met het aangeven van grenzen. Dat heeft mij getriggerd om voor mezelf te beginnen als coach gericht op de millennial.
Als burn-out coach kom je in aanraking met veel persoonlijke en wellicht precaire zaken van anderen. Je bent daarvoor destijds bij een psycholoog geweest. Heb je zelf ook een opleiding gevolgd om dit soort werk te doen?
‘Nee, dat heb ik niet. Ik heb het wel overwogen toen ik begon. Maar ik wilde eerst beginnen en kijken waar ik tegenaan zou lopen. Ik merkte dat ik met mijn eigen ervaring en visie de meeste mensen kan helpen zonder bepaalde methodes op ze toe te passen. Dat vinden mensen heel fijn, maar als ik merk dat mensen echt met psychische problemen zitten dan verwijs ik ze wel door en vertel ik ze dat ik ze niet kan helpen. Heel veel mensen komen bij mij naast hun psycholoog, Ik kan ze helpen met een visie, op hoe we op dit moment in het leven zouden kunnen staan.’
Je geeft daarnaast workshops. Hoe ziet zo’n workshop er uit?
‘Ik deel mijn eigen verhaal en mijn visie op hoe het komt dat veel millennials te maken hebben met een burn-out, stressklachten en overspanning. En ik deel hoe je in deze maatschappij bij jezelf kunt blijven. Wie ben ik, wat wil ik, wat past bij mij? Ook doen we gezamenlijke opdrachten. Een workshop duurt vier uur en de meeste mensen gaan met een eigen plan naar huis om hun leven goed in te richten.’
Waarom hebben zoveel millennials volgens jou burn-out klachten?
‘Het is lastig om dit in een korte tijd uit te leggen, maar het komt, denk ik, door de maatschappij waarin we opgroeien. Die is gericht op prestatie en prestige. We leren allemaal dat als je hard je best op school doet, dat je later een goede baan zult krijgen en dat doen we dan allemaal. Vervolgens begin je met werk, merk je dat het hard werken is en dat je vervangbaar bent.
En dan zijn er natuurlijk de telefoon en social media, waardoor we elke dag een overvloed aan prikkels binnen krijgen. We hebben nooit geleerd hiermee om te gaan. We zijn ons bovendien met andere mensen gaan vergelijken op basis van social media terwijl dat niet reëel is.’
Je zit zelf ook op social media en bent daarmee in feite ook verantwoordelijk voor die prikkels?
‘Ja, deze vraag krijg ik vaak. Social media zijn voor mij iets waar ik bewust mee om moet gaan, maar ik gebruik ze vooral voor mijn werk. Ik kijk niet naar andere profielen. Het scheelt volgens mij heel erg of je zelf deelt of juist naar andere mensen kijkt. Wat prikkels betreft leg ik ’s avonds mijn telefoon weg, zodat ik niet overprikkeld raak. Dat adviseer ik anderen ook.’
‘Ik heb geen keuzes gemaakt op basis van mijn eigen gevoel’
Je gebruikt onder meer Instagram. Op je account staat iets over ijs met heel weinig calorieën?
‘Ja, dat klopt. Af en toe werk ik samen met merken. Als merken mij benaderen die ik ook leuk en lekker vind dan deel ik een foto en krijg ik daar wat voor. Maar ik gebruik instagram vooral als marketingtool voor mijn eigen werk.’
Betrap je jezelf er nog weleens op dat je je keuzes laat leiden door anderen?
‘Ik heb elke maand een evaluatie met mezelf over waar ik nu sta, wat er is gelukt en wat niet is gelukt en waarom. Soms voel ik nog wel een bepaalde druk van buitenaf, maar ik herken het nu en weet hoe ik ermee om moet gaan.’
Heb je nog een gouden tip voor (beginnende) advocaten om niet in een burn-out terecht te komen?
‘Het is zo’n dooddoener, maar blijf bij jezelf. Als je op zondag met hoofdpijn op de bank zit en opkijkt tegen de maandag die er weer aankomt, dan moet je je afvragen of dit is wat je echt wilt. Luister naar dat stemmetje. Ook als je het werk leuk vindt, maar is je even allemaal te veel, geef het aan. Neem de regie! ‘
Judith Noordzij op instagram: https://www.instagram.com/junoordzij